‘Alfamannen slapen goed’

In ‘Alfamannen slapen goed’ exploreert de auteur de selectie van topbestuurders. Uit vertrouwde kring in de personality-business weet hij dat het gaat om een type mens (zeg maar: man) dat je niet lang met meerdere in één kamer alleen kunt laten: dan gaat er iets mis, voor jagen-in-een-groep zijn ze niet geschikt tenzij alle anderen zich onderschikken. Ze suggereren snel een overview te hebben; voor de zekerheid verlangen ze meestal een ‘minuut’: alles samengevat op driekwart kantje, puntsgewijs, eindigend in beslispunten. Dat maakt hun geschiktheid wel zo eenvoudig als lezen ze niet ligt.
Anders dan de hogepriesters der Azteken hoeven onze topmanagers niet tot bloedens toe in hun penis te snijden omdat anders morgen de zon niet meer opgaat. Integendeel, een enkeling neemt voetstoots aan dat vrouwen in de omgeving daar juist zijn om dat lichaamsdeel te verwennen. Of die vrouwen daarvoor betaald worden en door wie: geen idee, ze protesteerden toch ook niet?
Snel overzicht winnen dus, gevolgd door grote besluitvaardigheid uit volle overtuiging en geen pardon voor loosers die daarin niet meegaan. Vervolgens ook niet wakker gaan liggen over gevolgen: het kan voor anderen nog zo desastreus uitpakken, geen begin van compassie, niet eens de sjoege, dat iemand op dat idee zou komen. Dat laten ze aan de zachtgekookte eieren met vast maandsalaris, vaak werkzaam voor overheden.
Om er zeker van te zijn dat ze vooral het aandeelhoudersbelang dienen, wordt hun beloning vaak op aandelen gegrond, stellig vertrouwend op heel primitieve mechanismen. Hoe snel ook hun beslissingen, hun materialistisch eigenbelang staat nooit laag geprioriteerd, ook zonder lang denken: ‘onderbouw bepaalt bovenbouw’, het Marxistisch theorema doet ook neurologisch zijn werk.
Hoezo juist dit type geselecteerd? De auteur vat samen: het is de afwezigheid van god op aarde, die hen plaats verschaft. En dan: de verleiding van het aan hogerop geschonken godsvertrouwen, de graag aan hen afgestane verantwoordelijkheid en de grote aantallen die zich graag onderschikken om zich daarna groot te wanen in de glans van afstralend licht. Rest de eigenwaan van betrokkenen.
Creëer vooral je eigen Heer, adviseert de auteur. En daarna weer net zo iemand als de vorige door het ijs is gezakt.

Terug naar het publicatie overzicht