Voorafje: een opfrisbeurt voor uw zicht op klassenverhoudingen
Politiek is iets voor de bovenklasse, bedenk dat voordat u verder leest. Behoort u zelf niet tot die bovenklasse en wentelt u zich regelmatig in uw voortdurende pech, dan staat u ver van de politiek. U behoort evident tot de onderklasse. Als dan de bovenklasse u belooft dat alles straks beter wordt, dan gelooft u dat gewoon niet. U weet immers: politiek is vies, net eigenlijk als die hele bovenklasse met haar altijd weer valse beloftes. U getuigt zo van het zuivere klassenbewustzijn, steunend op klassenervaring en u voldoet daarmee aan de eerste voorwaarde voor opstand en revolutie.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de bovenklasse u eigenlijk helemaal niks belooft maar dat u vanuit de onderklasse dat wel vurig hoopt en daarop vertrouwt. U neemt het aan. Dat is dan wat je klassiek betitelt als vals bewustzijn en het resultaat van misleiding: u heeft een vals bewustzijn ontwikkeld. Het heldere bewustzijn is u Entfremdet.
De klassenbewuste bovenklasse
Ook binnen de bovenklasse onderscheiden we analoog twee categorieën: de idealisten en de realisten. De eersten denken de schepping te kunnen verbeteren, vooral ten gunste van de onderklasse. Goede en duurzame ervaringen daarmee hebben ze welbeschouwd niet, maar zoiets deert ware idealisten niet: het betreft hier overduidelijk het vals-bewuste deel van de bovenklasse. Eigenlijk zijn zij al net zo zeer van helder zicht entfremdet.
Realisten in die bovenklasse daarentegen zijn juist cynisch en willen hooguit ‘de boel bij elkaar houden’: het mag niet te zeer uit de hand lopen, maar echt beter wordt het heus niet en dat kan en hoeft ook niet, zolang hun eigen belangen maar niet in het gedrang komen. Zij handelen vergeleken met de idealisten veeleer bovenklasse-bewust, je kunt hen wat dat betreft geenszins van vals bewustzijn betichten. Zij zijn juist erleuchtet.
Liever nog deprivatie dan Kladderadatsch
De helder bewuste onderklasse heeft dus een scherpe en juiste kijk op haar belangen en weet van de noodzaak van klassenstrijd. Zij zoeken alleen het momentum nog. Hun voorouders hebben dat momentum ook met zekere regelmaat gemeend te herkennen en er daarna – toegegeven – stelselmatig een potje van gemaakt. Ze verloren de strijd, niet zelden ook door voor zichzelf een nieuwe bovenklasse te creëren. Dat was dan weer vals, een klassieke denkfout van de eerst nog wel bewusten.
Tegenover de heldere onderklasse-denkers staan dus die goedgelovige onderklassers voor wie de (al dan niet schijn-)beloften uit de bovenklasse als opium werken. Ze laten zich graag misleiden en herleiden daarna de uiteraard in essentie mislukkende lotsverbetering stelselmatig tot eigen falen. Voor hen prevaleert zo berusting boven opstand, in hun valse bewustzijn kiezen ze zo voor deprivatie liever dan voor revolte, niet dus voor kladderadatsch. Waarschijnlijk tonen ze zich zelfs weer snel voorstander van een volgende veelbelovende bovenklasser.
Tussenconclusie
Openlijke klassenstrijd is dus wel zo helder en zuiver, want veronderstelt boven zowel als beneden het juiste klassenbewustzijn. Ieder gaat immers voor zijn objectieve, zij het diametraal tegengestelde belang. Het enige voorlopige nadeel van zulke klassenstrijd is dat de bovenklasse altijd weer wint, zelfs als dat niet haar bewuste opzet is. Of er komt een nieuwe, meestal wederom helder bewuste bovenklasse die dan gewoonlijk de onderklasse zegt te zullen leiden.
Vredelievende lijdzaamheid
Al zulke deprimerende sores en shit heb je dus niet wanneer juist zowel boven als beneden het valse bewustzijn overheerst. Dan belooft de bovenklasse verbetering en ze meent het wellicht ook nog en de onderklasse neemt dat ook van ze aan en aanvaardt later lijdzaam haar, helaas ook dit keer weer bevestigde gedepriveerde lot, dat ze vervolgens – vredelievend – ervaart als zelfverdiend (de Selbstverschuldete Entfremdung).
In beide gevallen – tweezijdig helder dan wel tweezijdig vals – verandert er voor de onderklasse objectief gezien eigenlijk niets, behalve dat de wetten van het historisch materialisme zich ongestoord voort-ontwikkelen. Van een stelsel gebouwd op slavernij en lijfeigenen via loonslavernij en kleine-zelfstandigen-in-armoede naar risicodragende zelfredzamen en dakloze gokverslaafden.
Ook voor de bovenklasse blijft objectief gezien in beide gevallen alles onveranderd, behalve dan ook weer die voort-ontwikkeling van het historisch materialisme. Werden ze eerst nog hossend rondgedragen en toegezongen, werden hen speenvarkens en jonge dochters aangeboden, later werden ze luxueus rondgereden en -gevlogen en om hun wijsheid geloofd en geprezen in glanzend druk- en filmwerk van hun administratiekantoren en media in eigen beheer.
Het hormonale onderstel
Wat intussen almaar constant bleef en blijft – en wel voor zowel de onder- als de bovenklassers – dat was en is hun natuurlijke status van kale aap, het biologische en hormonale onderstel van hun aller en dus ook uw wezen. Daarover straks en elders meer in een afzonderlijke bijscholing; helaas wordt ook dat cursusdeel niet veel minder deprimerend. Onthou alvast: de klassenstrijd was er in aanzet al ver voor het eerste apenstadium, toen ook het historisch materialisme nog op gang moest komen. Maak dus voortaan nooit meer enigerlei bewustzijn voor die klassenstrijd verantwoordelijk: de klassenstrijd kan in feite zonder helder, net zo goed als zonder vals bewustzijn toe, erkenning van het aap-zijn volstaat in feite, dat gaat u dus straks uitgebreid leren. Vooralsnog laten we het hier even bij voor wat betreft de update van uw politiek-maatschappelijk inzicht.
Terug nu naar de real existierende Verhältnisse
Dus (nouja: dus?) toch maar weer, ongeacht bovenstaande inzichten en bij wijze van goedbedoelde handreiking, een nieuwe concept-brief voor onze Haagse kameraden, waarschijnlijk ook nu weer vergeefs. Maar er moet nu toch echt wel wat gebeuren en snel ook, dus zie het als een aanmoediging onder politieke vrienden: ‘ga er desnoods voor door het stof!’Over dus naar de actuele politieke stand-van-het-land: we schrijven – zij het minder hoopvol en optimistisch dan die eerdere keer (onze eerdere conceptbrief aan kameraad Frans) – een tweede conceptbrief, dit keer aangeboden aan de gehele samengevoegde linkse idealistenfractie ter verzending aan de nu nog verondersteld-weifelende nieuw-contractfractie, beide – zoals hierboven helder geclassificeerd – behorend tot het vals-bewuste maar daarom wel zo sympathieke deel van de bovenklasse.
Den Haag, Januari 2024 CONCEPT
Aan: Fractieleden Nieuw Sociaal Contract SMEEKBRIEF – PER IJLBODE
Waarde (nee, toch beter: lieve) collega’s,
Besef nou toch asjeblieft wat je doet. Met verdriet zien wij jullie al weken vooruit schuifelen richting eigen pech en ongeluk. Je merkt toch ook zelf wel dat je het helemaal niet vertrouwt. Wat trekt je dan toch, desondanks, dat je al het gedoe over de ‘grondwet’ voor lief neemt en van ze eist dat ze eerst nog hun idealen moeten afwerpen? Het is toch verdorie niet de stiekeme gedachte, straks deze rechtse, vrij bier belovende volksmenners in jullie gelegenheidsrelatie lekker de baas te zullen blijven? Is dat het soms? Wij vrezen – heus waar – om jullie geluk en ons pakt ook wel geleidelijk de paniek. Het zou ons zo hevig teleurstellen, hebben we ons zozeer in je vergist?
Optionele passage A
Vanwaar de afkeer van ons? Wat maakt hen zoveel aantrekkelijker? Als het hun bereidheid is, om van hun idealen af te zien, hoe denk je dan over ons? Dat afwerpen van oude idealen en gedachten, dat hebben wijzelf toch al lang volbracht, zelfs bij herhaling, toen sommigen van ons nogmaals excuses maakten, nu voor hun neoliberalisme.
Of denken jullie soms dat je hen makkelijker kunt bijsturen in hun ervaringloze naïveteit? Ooit, nou ja: vaker wel, beloofden ook wij gratis bier en brachten in ons idealistisch onvermogen hele volksscharen in bestaansnood. Weegt onze onzekerheid daarover nu niet mee en denk je dat wij ons niet zouden willen schikken? Desnoods zullen we er onze spijt nog voor betuigen en om vergiffenis vragen.
Optionele passage B
Waarom dus krijgen jullie rechtse tafelgenoten nu de voorkeur en niet wij? Zijn wij zoveel te min? Voelen jullie echt meer voor hen dan voor ons? Laat ons dan een oeroude les in herinnering roepen. “Liefde”, zo zei ooit een Afrikaans opperhoofd, “liefde is wel een heel zwakke basis voor een duurzame relatie”. Dat oervolkse inzicht geldt ook in de politiek!? Het is puur en alleen hun liefde-voor-de-macht die hen zo wulps doet koketteren, macht die ze zonder jullie niet kunnen verwerven. Zij lijken desnoods bereid om een poosje hun bruine goed af te werpen, semi-aardig te doen tegen nieuwe Nederlanders en hun eigen deplorables massa’s vrij bier te beloven.
Hun ware aard echter, vergis je daar niet in, die zoekt – ja, daar zijn wij dus zelf ook mee vertrouwd – straks nieuwe geitenpaadjes. Maar besef dan: wie zijn idealen in de koelkast stopt, weet ze snel weer te vinden. Je weet welke idealen de hunne zijn, dat is niet mis en je zou daarom dus nu moeten afhaken, nu het nog kan.
Optionele passage C
Wie daarentegen – zoals wij – zijn ideologische veren al heeft afgeschud en daarna ook nog weer de nieuwere, die weet misschien niet eens zeker, waar nu nog te zoeken en welke hij dan zal vinden. Dat zou voor jullie toch hoopgevend moeten zijn, want ons zoeken is nog gaande en het laat zich nog bijsturen. Alleen daarom al verdienen wij de voorkeur. Een toekomst voor ons beiden met nieuwe horizonten van hoop!
Jullie gekoketteer met deze vrij bier belovende rechtse naïeven zal heus niet volksverheffender uitpakken dan onze spijtige ervaringen met misstappen in het verleden. Uiteindelijk is er voor vrij bier natuurlijk nooit budget. Wij hebben ervan geleerd en nog. Ook daarom zoeken wij in alle nederigheid jullie contact. Daar smachten we nu eigenlijk al weken naar.
Optionele passage D
En dan nog dit: hun achterban heeft hen voor deze ene keer veel zetels geschonken, meer dan waar wij van droomden. Maar zij kregen die heus niet vanuit vertrouwen in hun bestuurskracht, niet omdat Henk en Ingrid in het land echt dachten dat zij allerlei onhoudbare beloften beter kunnen waarmaken dan wij. En onze achterban moge nu dan gering van omvang lijken, wij houden al heel lang goede moed dat die vroeg of laat veel groter zal zijn. Het was dit keer vast niet meer dan een dwaze volkse opwelling die dadelijk – wanneer ook nieuwrechtse beloften niet bewaarheid worden – drijfzand blijkt en zich dan met gemak laat overhevelen naar nog weer andere volkse nieuwlichters met dan nog grotere aanhang. Dan moeten jullie in het over jezelf afgeroepen ongeluk het hele partnerzoekproces opnieuw doorlopen. Aan ons weet je nu alvast wat je hebt.
Voel je nou ook hoe hoog het ons zit en van hoe diep het komt?
Optionele passage E
Als jullie dadelijk wel met ze in zee gaan krijgt het politieke volksvertrouwen minstens zo’n deuk als wanneer jullie nu al met ze breken én – zoals tot dusverre gebruikelijk, toen ze nog met minder waren – van het werkelijke politieke bestuur simpelweg uitsluiten. Dat lijkt ons – in navolging van onze Duitse vrienden die nu overwegen om hun rechtse Alternativen te gaan buitensluiten ongeacht de grootte van hun aanhang – een verstandige en gelukkigere uitweg die wij dan samen – met heel veel omzicht zeg maar – kunnen inslaan.
Sluit het rechtse alternatief tijdig uit en date verder met ons als volwaardige pragmatisch-linkse partners, vol van bestuurlijke ervaring en ouderwets zelfvertrouwen. Onze perspectieven passen overduidelijk beter bij die van jullie. Je moet het aanstaande geluk alleen even willen zien. Lees asjeblieft deze brief desnoods nog een keer – en kies voor de optie op een nu nog ongewis maar vast schitterend ochtendgloren en avondrood. Wij zien jullie uitnodiging gespannen en vol verwachting tegemoet.
Groet en sterkte (en het gaat ons ook echt om jullie eigen geluk in het nieuwe jaar)
Jullie best wel aardige collega’s van de Verenigde Fractie ter Linkerzijde