Kenners van het Darwinisme weten dat de biologische vooruitgang niet uitsluitend gebaseerd is op de selectieve werking van ’the survival of the fittest’. Nee, daar is ook de seksuele selectie: ‘desirable members of the opposite sex possess reproductively valuable assets over which members of the same sex compete’. Plak een halve extra staart aan die van de pauw (tot het arme beest haast niet meer op zijn poten kan staan) en zie hoeveel meer pauwendames zich aanbieden. Hoe breder het hertengewei, hoe geliefder bij de hertendames, tot de nakomelingen ermee vast komen te zitten tussen het nauwe geboomte.
Ja, nu de wedstrijd voor een eersterij-kaartje in de hemel zinloos lijkt, rest nog slechts de kamp voor verlengde ruilwaarde op de relatiemarkt en voor een alsmaar vooruitgeschoven oude dag. De moderne erfzonde lebbert aan de achterkant van de bovenarm, huist aan de zijkant van het bovenbeen, hangt in wallen onder de ogen en ontneemt de gewrichten en de longen hun souplesse. Er zit niets anders op dan moderne boetedoening, het leven hangt er waarlijk van af.
Modern-religieuze zingeving en boetedoening
‘Smalle kontjes in hemels perspectief’ schetst nieuwste vormen en inhouden van schuldbesef en plichtsbetrachting nadat God nu kennelijk ook zelf het hiernamaals verliet. Het boekwerk met deze titel mag geen replica worden van het werk van Geert Mak; het moet juist een positief gerichte studie worden van de modern-religieuze zingeving die zich onder ons breed maakt. Welke tekortkomingen menen wij nu door boetedoening te kunnen bijschaven en hoe maken wij de aldus gewonnen verbeteringen – zo we die al weten te bereiken – daarna te gelde, beseffend dat elk moment de bijl van de medisch gedocumenteerde eindfase over ons kan neerdalen zonder enig uitzicht op een Laatste buitenaards Oordeel?
Afzien voor het eeuwige leven
Hoe we tegenwoordig minstens één aardappeltje terzijde schuiven en onszelf al bij ontij het bed uitjagen richting fitness of stadspark, om daar dan te vechten voor wat aan eeuwig leven nog rest vóór het moment van lang vooraf al voorziene en in wilsverklaringen vastgelegde euthanasie, daarover zal het hier moeten gaan. Kortom, wat blijft er nu helemaal over van de ooit toegezegde paradijselijke zaligheid en hoe manifesteert de erfzonde zich tegenwoordig postmodern?
Is het vooral ons al te menselijke zwakke karakter dat ons niet lekker zit, zijn het onze vieze voetsporen in Moeder Aardes moeizame overlevingsstrijd, is het onze waarlijk niet echt eerlijk vergaarde aardse rijkdom of alleen ons onvermogen om Gods schepping van ook maar enig klein mankement te helpen bevrijden? Of is het eigenlijk alleen nog onze foute taillemaat die ons dwars zit – where it all boils down to?
Je de pleuris hongeren ten teken van uitverkorenheid
Laten wij goddelozen ons na de bevrijdende emancipatie nu dan toch weer misleiden door gevallen engelen en verkopen evenzogoed onze ziel, dit keer aan de bewegings- en gezondheidsmaffia? Zagen de Katharen dat destijds scherper dan wij? Hongerden zij zich niet ook de pleuris ten teken van uitverkorenheid? In ieder geval liepen zij er niet mee te koop in zelfafbeeldingen op whatsapp en facebook. Laat staan op zoek naar stiekem buitenhuwelijks avontuur. Of gaat u ook daar niet voor en houdt u het inmiddels nog hooguit bij een zakje chips op de bank?
Ja, dit boek gaat vast schuren langs de grenzen van Adorno’s Kritische Theorie.