In ‘De sublimering van het mobieltje’ onderhoudt de auteur zich op een van zijn waaghalzerige tochten tot bij de hemelpoort met Herr Professor Sigmund F.
Die maakt zichzelf ernstige verwijten over het ontbreken van de handy in zijn uiteenzettingen over Es, Ich en Über-Ich. Welke heeft de meeste greep op reëel gedrag, wekt de grootste frustraties en ligt het diepst aan trauma’s ten grondslag?
Op de vraag of in toekomstige heruitgaven van zijn werken van een vierdeling sprake zou moeten zijn, suggereert hij liever een tweeluik, waarin de oude trits aan beide kanten figureert: ener zijds het hormonaal-neurale luik, anderzijds het digitaal-synchroniserende luik, elk met hun eigen Es, Ich en Über-Ich.
In zijn praatgroep (die onder hemelse huisregels alleen stiekem bijeen kan komen) heeft Herr Professor Doktor van inmiddels afgedane futurologen (die zichzelf overigens ooit een nihilistischer eeuwigheidslot hadden toegedicht) de komst vernomen van geur-apps. Die zullen dan ongemerkt stemmingswisselingen kunnen oproepen en interpersoonlijke afkeer of juist aantrekking.
“Entwirren Sie mir bitte dieses Diptychus, diese zweigliedrige dreigeteilte Fenster” geeft hij de auteur als huisopgave mee. Het zal toch heus niet.
(mrt’16)
